ტკივილი? არა, არ ვიცი რა ქვია, სიღრმეში იწყება, მერე მთელ სხეულს მოივლის და ბოლოს თავში საშინელი ხმაური და აუტანელი განცდა იწყება,  თითქოს ჭიანჭველები   დამესია.

შენი ბრალია,    შენი ბრალია..........   

  

2009 წელი
 გუშინ  ბოლო გამოცდა ჩააბარა და უკვე მეორე კურსის სტუდენტია.   17 ივლისია,

ეს სურათები ზუსტად 2 წლის წინ, 2009 წლის 1იანვრის ღამისაა. ის ახალი წელი განსხვავებული
იყო ჩვენს ოჯახში ბევრი რამით. პირველი ის, რომ ნაძვის ხის დადგმა, რატომღაც, არა ჩვეულ ადგილას სასტუმრო ოთახში, არამედ  სახლის მარცხენა შესასვლელში გადავწყვიტეთ,  ახალი წლის შესახვედრად   ყველანი  მამაპაპური მრგვალი მაგიდის გარშემო  ვიკრიბებოდით. ამ ახალი  წლის  შეხვედრა კი დაბლა, სასადილო ოთახში გადავწყვიტეთ.  სანდრო  ჩვენთან შეხვდა ახალ წელს .     გოგოები   1    საათისთვის    მეგობრებთან     ერთად

როგორც ყოველთვის....

 11 სექტემბერი 2010წ. 

 დე, დარწმუნებული ვარ ყველაფერი იცი, რაც ჩვენთან ხდება. უბრალოდ შენთან მარტო საუბარი მომენატრა. იმ დღეს, ირმაკოს და გიგას ურთიერთობის ოფიციალურად  გამოცხადების დღეს, ყველაზე მეტად ვგრძნობდი, რომ ჩვენთან იყავი, მაგრამ  ტკივილი მაინც არ მტოვებდა. ვგრძნობდი,  ყველა ჩვენგანი როგორ ცდილობდა ერთმანეთისთვის დაემალა  უშენობით გამოწვეული სევდა. ეს დღე ხომ ბედნიერების დღე იყო და არავის გვქონდა უფლება ირმასთვის ტკივილი მიგვეყენებინა. მე და მამაშენი საგანგებოდ ვემზადებოდით იმისათვის, რომ ცრემლი არ ყოფილიყო.  და თუ კი მაინც ცოტათი შევძელით ეს, პირველ რიგში,  შენი დახმარებით.  შენი სიბრძნე , გონიერება, შენი ჭკვიანური რჩევები ერთი წამითაც არ  გვტოვებს. არის ხოლმე წუთები,   როცა სასოწარკვეთის პირას ვარ , მაგრამ იმ წამსვე  გაჩნდები  და ნათელიც  გამოჩნდება:- არა,  მიშოს ეს არ უნდა, მიშო ამაზე გაბრაზდებოდა..... და მესმის შენი ხმა "მე აქ ვარ  დე..." 

დიახ, აქ ხარ!  და უფრო ახლოს, ვიდრე როდესმე.. 

"აქ ვარ დედა..."

 06 სექტემბერი. 2010 წელი

 თითქოს ძალიან კარგად მესმის ის, რომ მიშო არსადაც არ წასულა,   უფრო მეტადაც ვგრძნობ მის სიახლოვეს, მაგრამ რა ვუყო იმ საშინლად აუტანელ  გრძნობას, მონატრება რომ ჰქვია, და რომ დრო მხოლოდ ამძაფრებს ამ ტკივილს.      ორჯერ სიზმარში მიშომ მითხრა: -" დედა, მე აქ ვარ შენთან , არსად არ წავსულვარ." სხეულზე ხელი ჩამოისვა და თქვა: -"ამას რა მნიშვნელობა აქვს მთავარია, რომ მე აქ ვარ."    ვიცოდი რომ მიშო იყო, თუმცა გარეგნულად არ გავდა, ამიტომ ვუთხარი-"როგორ დედი, ეს ხომ ერთი ორგანო არაა, ეს მთელი სხეულია, სხვისია და შენი გრძნობები, მახსოვრობა როგორღა შეგრჩათქო ?"ახლავე აგიხსნიო და როგორც ყოველთვის იცოდა, დაიწყო ახსნა

"სჯობს სიცოცხლესა.....

1/10/2011

  მიშოს კარაგდ ჰქონდა გააზრებულოი ადამიანის ამქვეყნიური მისია. უნდოდა ისე ეცხოვრა, რომ საამაყო კვალი დაეტოვებინა ამ ქვეყნად.   არ დასცალდა და ეს მიკლავს გულს. 2008 წლის აგვისტოს ომის დღეები მინდა გავიხსენო.  8-ში დილით ადრე ავდექი. მაინტერესებდა,   ინფორმაციები, მაგრამ არცერთი ტელეარხი არ აჩვენებდა. ინტერნეტში რუსულ საიტზე შევედი,  ვნახე დევს ვიდეო რგოლი. გავხსენი და ვხედავ ცხინვალში რუსული ტანკები დადიან და ქუჩები ქართველი ბიჭების ცხედრებითაა მოფენილი . ვიკივლე: -ვაი თქვენს დედებს და ხმამაღლა ტირილი ამივარდა. მიშოს გაეღვიძა და

დაბადებიდანვე პიროვნება იყო

         მიშო დაბადებიდანვე პიროვნება იყო,

     ის, რომ ყველაფერზე   ყოველთვის ჰქონდა თავისი გამორჩეული,ორიგინალური აზრები,რომ დაუსრულებლად შეეძლო აეხსნა და დაემტკიცებინა თავისი მოსაზრება, ცოტა არ იყოს, დამღლელიც კი იყო   ოჯახის წევრებისთვის. შვილები არასოდეს გამირჩვია, მაგრამ მიშო იმდენად  იყო თავად გამორჩეული, რომ განსაკუთრებულ  დამოკიდებულებას ითხოვდა. ბავშვი არასდროს ყოფილა, კაცი  იყო  ყოველთვის.   ყველას ეგონა, რომ გამორჩეულად გვიყვარდა, (თუმცა,ალბათ ასეც იყო)....  საოცრად თავმდაბალი იყო.   არასოდეს    აგრძნობინებდა სხვას,   მათზე მეტი  თუ იცოდა ,   პირიქით...

აზრიანად უნდოდა ცხოვრება....

     ძალიან ხშირად ამბობდა, რომ  ადამიანისთვის პირველი დიდი გამართლება მისი ამქვეყნად მოვლინება არისო, მაგრამ თუ კი შენს ცხოვრებას ლუარსაბ თათქარიძესავით განვლებ და მოკვდები ისე, როგორც "იხოცებიან ბევრნი ჩვენგანნი, რომელნიც არც თავის სიცოცხლით უმატებენ რასმეს ქვეყანასა და არც თავის სიკვდილით აკლებენ". ,აქვს კი მაშინ ამ გამართლებას აზრიო?

     აზრიანად უნდოდა მიშიკოს ცხოვრება....

 

 2008 წლის აგვისტოს ომის დღეები იყო.  იმ დღეს, 

როცა რუსებმა ცხინვალი დაბომბეს სახლში ვეღარავინ ვჩერდებოდით.

შტრიხები პორტრეტისათვის

                                                                                                                           შტრიხები პორტრეტისათვის

 20 აგვისტო. 2010წელი. 

     მახსოვს პატარა ბიჭი, ქვემოდან დაკვირვებული ჭკვიანური გამოხედვით, თავიდან თითქოსუკარება, მერე დროთა განმავლობაში შემეჩვია. ცოტა გულჩათხრობილი, მოსწრებული იუმორითადა ჩაბჟირებამდე მისული გულიანი სიცილით.                                                                მიშო!   გისურვებ ყველაფერს საუკეთესოს შენი ცხოვრების გზაზე. ყოფილიყავი მუდამჯანმრთელი, ბედნიერებითა და სიყვარულით სავსე.                                                      მიშო, ჯერ მხოლოდ მე-8 კლასი დაამთავრე ,მაგრამ მაინც ბოლო ზარია.ამ დროს მასწავლებლებიემშვიდობებიან მოსწავლეებს და სიმბოლურ საჩუქრებსაც უძღვნიან ერთმანეთს. აი, ჩემი საჩუქარიც.             გჩუქნი ლექსს:

                                             

                                                                      

                                             ***

                             მიყვარდით, რადგან სიძულვილისთვის                           

                             ერთი წამითაც ვერ მოვიცალე,

                            და ახლა ლოცვით გადაღლილ იმედს

                            ურჩი დღეები მიაბანცალებს.

                                     

                            მიყვარდით,მზერა სხივებს სწვდებოდა,

                            ქარი კიოდა თავგამოდებით. 

                            ხან ფერიები მესიზმრებოდა,

                            ხან აღსარებას გთხოვდით გოდებით,

                               

                           და ჩამოშლილი სულის კედლებით

                           იფარებოდა ფიქრთა სავანე,

                           მიყვარდით, რადგან  სიძულვილისთვის

                           ერთი წამითაც ვერ მოვიცალე! 

            

    

        პატივისცემით, კეთილი  სურვილებითა და

        სიყვარულით              ხათუნა მასწავლებელი.

                  

       14  . 06 . 2005 წელი.

თავისუფალი დრო არასდროს ჰქონდა

     თსუ-ს ფორუმზე თემა ვნახე-

                                                           აპრ. 14 2009, 15:25   
"სასურველია თუ არა 16-17 წლის ბიჭმა დაიწყოს მუშაობა?"    ბევრი იძახის, რომ კაია როცა ახალგაზრდა ბიჭი მუშაობას იწყებს.მისთვის ცხოვრება იცვლება,რაგდან არ ხდება მშობლებზე დამოკიდებული ფულის მხრივ და თან თავისი შრომით მოპოვებული ფულის ყადრიც იცის.მაინტერესებს თქვენი აზრი უნდა მუშაობდეს თუ არა 16-17 წლის ბიჭი?"

მიშოს დაუწერია:" ვისაც შეუძლია უნდა იმუშაოს. თუნდაც სწავლის პარალელურად, არაა პრობლემა შეთავსება.... და გოგოსაც შეუძლია"

თსუ-ს ფორუმზე, თემა: საზოგადოებაში მოქცევის კულტურა

(circle @ Jul 5 2009, 10:35)
ე.ი. კანონები ათი მცნებასავით უნდა ვიცოდეთ თუ როგორაა ჩვენი საქმე?

Mikhail
აბა შეეცადე გაიხსენო (რათქმაუნდა თუ ოდესმე იცოდი) ათივე მცნება (გაიხსენო და არა მოძებნო) და მიხვდები, (ყოველ შემთხვევაში ჰომო საპიენს საპიენსი უნდა მიხვდეს) რომ კანონები ათ მცნებაზე უკეთ თუ არა, ნაკლებად მაინც არ უნდა იცოდე. ეს არ ნიშნავს, რომ უნდა შეასრულო, მათი ცოდნა თუნდაც იმისთვის გჭირდებათ, რომ უკეთ დაარღვიოთ! 
მაგრამ არა, დაივიწყეთ, მაინც არ გამოგივათ. ჯობია ისევ ათი მცნების სწავლას დაახარჯოთ დრო. (არანაირი 9 ან 8, –10!!!)

კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ძალიან კარგი მეზრდებოდა.

ეზოს კარი  ხმაურით გააღო.   აქოშინებული   ოთახში შემოვარდა, ზურგჩანთა დივანზე მოისროლა და ტელეფონს ეცა. გაოცებული შევყურებ და კითხვას ვერ ვუბედავ. "გამარჯობათ   .....  ბიძია, მე მიშიკო დვალიშვილი ვარ, გიორგის კლასელი. იცით, ხათუნა მასწავლებელი თუ დაგირეკავთ და გეტყვით, რომ გიორგიმ  რაღაც დააშავა,არ დაიჯეროთ, გიორგის არაფერი დაუშავებია, ყველაფერი ჩემი ბრალია და გიორგი იქ საერთოდაც არ ყოფილა. ------დიახ, დიახ. ნახვამდის . "- დაასრულა, ერთი ღრმად ამოისუნთქა და

კომენტარის კომენტარი

მე კი ვფიქრობ საცოდავი ჩვენი ქვეყანაა სწორედ იმიტომ, რომ შენნაირი მოაზროვნეები ჰყავს. იდიალებით ცხოვრება კარგია, მაგრამ სიმართლე სხვაა, ზოგჯერ დაუნდობელიც და როცა რამეს არ ეთანხმები შენი ვარაუდი ფაქტებით თუ არა სიტყვებით მაინც უნდა თქვა და არა "ცოდო ხარ". ეს კიდევ საკითხავია ცოდო ვინაა...

ჩემი 17 წლის მიშო თსუ-ს ფორუმზე დემეტრე მე-2 შესახებ თემაში წერდა:

"საქმე იქამდე ყავდა მიყვანილი, რომ ვიღაც თათრები იბარებდნენ და "ტუქსავდნენ".ამას დავითს ვერავინ გაუბედავბდა, ან თუ გაუბედავდა "კარგ ჩიტსაც დაიჭერდა" მაგარი სუსტი მეფე იყო და მაგიტომ არ მევასება,ისე შეიძლება ბუნებით გადასარევი პიროვნება იყო, მაგრამ მეფობისთვის ვერ ივარგა!!!!! რა გულუბრყვილოდ საუბრობ. ყოველივე ამის შემდეგ, მაინც ფიქრობ რომ ამ "სისხლისმღვრელ" ყაენს ორი ვარიანტი ჰქონდა: ან დემეტრე უნდა მოეკლა, ან ქვეყანა აეოხრებინა და მარტო დემეტრეთი "დაკმაყოფილდა". მასაც მოკლავდა და ქვეყანასაც ზედ მიაყოლებდა თუ მოუნდებოდა, მაგრამ არ ქნა, ესე იგი აქ არ იყო არჩევანი (სახელმწიფოსა და ხელმწიფეს შორის) ვისი მოკვლაც უნდოდა ის მოკლა და ამის სანაცვლოდ არანაირი "სიამოვნება"(ანუ ქვეყნის აოხრება) არ მოუკლია, შესაბამისად არც არავის გაუწირავს თავი. უბრალოდ რომანტიკოსი მემატიანეები გვყავდა ყოველთვის, თუმცა კარგია როდესაც ასეთ იდეალებზე იზრდები, მერე ეცდები მიბაძო, ოღონდ იმას არა ვინც სინამდვილეში იყო, არამედ იმას ვინც უსაზღვრო ფანტაზიის მქონე მემატიანემ გაგვაცნო. იმასაც რა ექნა ასე უფრო ლამაზად გამოიყურებოდა მეფის მკვლელობა და...
არაა საჭირო ფანატიზმი საქართველოსთვის!
არ გეწყინოს, კარგი ბავშვი ხარ ისე. (ფანატიზმზე, არ გეწყინოს მეთქი. ისე რა უნდა გწყენოდა..)....."

და კიდევ სხვა მსგავს, ქვეყნისთვის მტკივნეულ თემებე როცა თამამად, ყოველგვარი შელამაზების გარეშე მსჯელობდა,საპასუხოდ ფაქტების ნაცვლად წერდნენ:

"იაღოველებს მეორედ კარი აღარ გაუღო" ან "შენა და აგნოსტიკოსი ხარ თუ დარვინისტი?"  და ა.შ.
მიშო კი პასუხობდა:

"რეალისტი ვარ და რასაც ლოგიკა ემხრობა, მეც იმას ვემხრობი.(მცირე გამონაკლისების გარდა!)....
"ასეთ რეაქციებზე ვგიჟდები და ვკვდები სიცილით. პასუხი რომ არ აქვთ და რაღაცეებს კითხულობენ მაგ: იეღოველი ხარ? - მაგრები ხართ რა.
P.S. თუ არ იცი რა უპასუხო საერთოდ ნუ გასცემ და მაგეთ იდიოტობებს ნუ იკითხავ. (რჩევა პროსტა, თორე შენ რაც გინდა ის ქენი. არ მკიდია?!..)
ახლა მეტყვით, ნუ განიკითხავ თუ არ გინდა შენ განგიკითხონ იმავე განკითხვითო. მაგრამ მე მაინც განვიკითხავ, მერე მეც განმიკითხონ და იქნებ ასე მაინც შემცირდეს უწესობა. ილიას უყვარდა თქმა თუ შენს ცუდზე არ მიგითითე მტერი ვყოფილვარ და არა მოყვარეო (შიძლება სხვა სიტყვებითაც ამბობდა. შეიძლება კი არა ამბობდა კიდეც)

უცნობ მეგობარს...

                           
     
   „ნაყოფი სულისა არს: სიყვარული, სიხარული, მშვიდობაი, სულგრძელებაი, მარხვაი, მოთმინებაი...     ( პავლე მოციქული ) 

ბოლო დაბადების დღე მეგობრებთან

     ეს მიშოს გადაღებულია ტელეფონით.    ბოლო დაბადების დღე მეგობრებთან .


16..04..2009 წელი.


 მალე ოცი წლის ხდები დე.   გხედავ ულამზესს,  ახოვანს , ნაცნობი ფარული ღიმილით მიყურებ. ერთი სული მაქვს მოგიახლოვდე.   2 წელი გახდება მალე,  რაც  გულში არ ჩამიკრიხარ.  როგორ ველოდი ამ დღეს, რამდენჯერ წარმოგიდგენდი ხოლმე  ასეთს.  ყოველთვის მქონდა შენს მიმართ, მიუხედავად  დიდი სიახლოვისა, რაღაცნაირი მოკრძალება. ახლა კი,  ბევრად მორიდებული შემოგყურებ, "გენაცვალოს დედიკო", გულში  ჩუმად გეძახი და მოახლოვებას ვერ ვბედავ.   მახსოვს,  18 წლის რომ ხდებოდი

  

ჩემი გიჟუკელები, რომ არა მარიამის ძალით გადაღებული ეს როლიკები....  

ცეკვის  პაროდია.. გინახავთ  მსგავსი სადმე???ს.

 რა სიგიჟეებს არ აკეთებს, მარიმ გადაღება რომ შეწყვიტოს. 

რავი.......

    Ravi...

 ratom? am kiTxvaze pasuxi TiTqmis dabadebidanve mainteresebs. icis ki vinmem amomwuravi pasuxi, aramgonia. ratom? ai isev.
ratom aravis SeuZlia Tqvas, ratom? yvelaferi pirobiTia, TviT uzustesi mecniereba maTematikac. gana SeiZleba ase zust mecnierebaSi arsebobdes iseTi brma mindoba, rogoricaa cifri 0,(9). ra aris es? an Tundac wrfe? ratom? ese igi 0,(9) SeZleba 1 iyos, an saerTodac ar arsebobdes, xolo wrfe iyos wre, an wertili. ese igi an yvelaferi, an araferi. ratom? yovel nabijze miCndeba es kiTxva, Tumca am bolo dros Tavs vikaveb xolme xmamaRla warmoTqmisgan. ratom?- imitom rom xalxi ver migebs ras vekiTxebi. zogjer SeiZleba kiTxvis arss xvdebian kidec, magram ubralid imitom, rom pasuxi ar aqvT, moyvebian Tavis marTlebas da bolos SeiZleba intrigani miwodon (CaZiebis gamo), arada gulwrfelad mainteresebs ratom? erTxel, ufro swored araerTxel , isev Cveni zusti mecnierebis (maTematikis) maswavlebeli gaminawyenda am kiTxvaze , intriganic miwoda.(arada arc mwyins. mainc ra arseba var ra ?)  ver amixsna ratom udris kaTetebis kvadratebis jami hipotenuzis kvadrats. ase miTxra, wadi da piTagoras kiTxeo. namdvilad maintereseebda, ar miyvars, rodesac raRacis uazrod dazepirebas mTxoven. mainteresebs ratom? arada am dros Zalian martivad mamaxsovrdeba yvelaferi, magram arsi minda vicode. im dRidan guli amicruvda maTematikaze, ufro swored pedagogebze, radgan mas mere uamravi pedagogi myavda da yvelas kompiuteriviT dazepirabuli hqonda formulebi. manamde miyvarda es sagani. ara, axlac miyvars. roboti adamiani mZuls, xo asea. ra aris ara cxovreba, dRevandeli bavSvebi Wkuas kargaven robotebze. am suleluri multfiilmebis gamo. kargi iyo Cemi bavSvobis (anu disneis da qarTuli) multfilmebi, Tumca maincdamainc Cemi bavSvobis ar arian. yovel SemTxvevaSi Cemi Taoba maTze gaizrda. bevri ramis swavla SeiZleba maTgan. Sors wavedi..... usasrulobasTan davbrundeT. ai iq 0,999........ xo. amas samyaros vamsgavseb, isic xom usasruloa. anu arc iwyeba da arc mTavrdeba. ki magram, aseTi ram SeiZleba? maSin ra aris es? (Cveni cxovreba) ar dawyebula? da ar mTavrdeba? Zneli dasajerebelia. vfiqrob daiwyo kidec da dasasrulic male eqneba. xooo... samyaro. vfiqrob usasruloba ar arsebobs, ufro swored es yvelaferi erTi mTlianobaa da maTematikaSic 0,9(9)=1 da meti araferi. matematikosis naxva minda, oRond namdvili maTematikosis da ara Cemi maswavleblebis msgavsi aparatis. ar vici pasuxi kiTxvaze ratom? magram mjera SevZleb Cemi Teoriis maTematikosisTvis axsnas da damtkicebas. kompiuters davcini da am dros mis WeSmaritebasTan mivedi, an 0 an 1. Tumca arc masea saqme, me vambob 1-s. da es erTi mTlianoba raRaa? oo, rogor giTxra, SeiZleba erTi sityviTac avxsna - RmerTi.  oRond cota sxva kuTxiT, ara zustad ise, rogorc eklesia qadagebs. (Tumca esec saWiroa masis samarTavad). me WeSmaritebas vgulisxmob: siyvaruls, sikeTes. WeSmariteba, gana ra aris es? Tu adamianis mxridan mivudgebiT, gamova rom WeSmariteba ar arsebobs. an uamravia, rac Tavad WeSmaritebis arss ewinaaRmdegeba. Tumca isevdaisev mtkicdeba Cemi Teoria 0.9(9)=1. iqneb WeSmariteba isaa, rom WeSmariteba ar arsebobs. ara, amis Semdeg miCndeba is Zveli kiTxva, oRond mas moyveba sityva "vcxovrobT". an jobia es kiTxva ase CamovayaliboT - risTvis vcxovrobT? an, Tundac miznis SemTxvevaSic, ratom? me amaze Cemi pasuxi maqvs -...... da aqve kiTxva - risTvis da ratom vkvdebiT? (aq ratomSi biologiuri pasuxi ar mainteresebs) sulis ukvdaobis SemTxvevaSi isic usasrulo gamodis, anu, an saerTod ar arsebobs ukvdaveba, an erTia. eseigi kacobrioba erTia. da ara miliardobiT. erTi RmerTia. eSmakic RmerTia, magram arasatanisturi gagebiT. ubralod Tu suli ukvdavia, da eSmaki ar aris xorcieli, ese igi isic ukvdavia da isic im erTis nawilia. ki asea, radgan boroteba sikeTis nawilia da piriqiT, erTad ki adamiani. adamianSia eSmakic da RmerTic. es usasrulo, anu erTi adamiania, romelic Semoqmedia, magram arc imdenad, rom samyaros Seqmna SeeZlos, ese igi samyaro RmerTma Seqmna. da Tu RmerTi adamianSia ?........ astrologebis azriT kosmiuri wesrigi arsebibs, arada yvelaferi qaosia. eh...... ai isev is kiTxva, ratom? ufro gavrcobili....... SeiZleba cota daibeni kiiTxvisas, magram arauSavs. erTi imitom, rom arCevani Seni iyo wagekiTxa Tu ara, meore imitom, rom am Temebze Sen ar gifiqria (jobia ifiqro. Tumca ara nu ifiqreb, damijere didi tanjvaa da mirCevnia ar mebadebodes es kiTxva, Tavs mSvidad mainc vigrZnobdi) da bolos isev is kiTxva- ratom? ratom Zvrebi sxvis CanawerebSi? da ratom kiTxulob sxvis fiqrebs? ai uceb sami -ratom? amaze mainc ifiqre, egec Cemi sazrunavi rom ar gaxdes. 

mikhail dvaliSvili
 20. 02.2009

                                                

ჩემთვის არაფერი შეცვლილა

გუშინ ტაძრიდან პირდაპირ მაგთის ოფისში გავედი. 3 დღეა შენი ტელეფონით ბლოგზე შესვლას ვერ ვახერხებ. ის დღე კი, აქ რომ ვერ გხედავ,  მძიმეა ჩემთვის.  მგონი ოპერატორი ქვია, ვისაც ტელეფონი მივაწოდე და ვუთხარი რა პრობლემაც ქონდა ტელეფონს. ბევრს ეცადა, თუმცა ვერაფერი გაუგო.  რადგან მიზეზს ვერ მიაგნო, ბოლოს სიმ ბარათის ბრალიაო მითხრა. იკითხა ვისზე იყო ტელეფონი გაფორმებული. ვუთხარი, რომ შენია. თვითონ მოვიდეს, პირადობა მოიტანოს და შევუცვლითო. აქ არ არის მეთქი ვუთხარი.    არ მითქვამს მიზეზი რატომ არ იყავი. შემომხედა. არ ვიცი რას მიხვდა, მაგრამ მითხრა -მოიტანეთ მისი და თქვენი პირადობის მოწმობა და  კიდევ    ........    ცნობა,

მე ხომ თითოეულ მათგანში მიშოს ვხედავ

                                                                                                   .................................  

რომ იცოდე როგორი ახლობლები და ძვირფასები არიან შენი მეგობრები ჩემთვის. არა, სევდა არ მეძალება მათ დანახვაზე, პირიქით მიხარია და განცადა მაქვს იმისა, რომ  შენც აქ ხარ, მათთან და გხედავ მათსავით გაზრდილს,  დავაჟკაცებულს. მუდამ უკმაყოფილო რომ იყავი შენი სიმაღლის...  ხშირ-ხშირად ამოწმებდი რამდენი სმ. მოიმატე. მე კი გეუბნები:  ბიჭები 18 წლის შემდეგ   უცებ იყრიან ტანს და აი, ნახავ რამხელა გახდები მეთქი. "შემდეგ" აღარ იყო...

რამდენიმე დღის წინ მიშიკო იყო, ჯანელიძე  ჩვენთან სახლში. მოდის ხოლმე , ხან გარეთ ნახულობს ნოდარის და სახლში არ შემოდის . ამჯერად   შემოვიდა.  ხომ არაფერი გჭირდებათო,   არ მოგერიდოთ ნოდარი ბიძია, თუ რამე შემიძლია დამავალეთო.    არა შვილო ,არაფერი არ გვჭირდებაო, ნოდარიმ.  

  გაზრდილა, დავაჟკაცებულა.  მაშინ არ ვუთხარი.არადა,  როგორ არ  მჭირდება, ძალიან  მჭირდება მათი სიყვარული, მათი უბრალოდ დანახვა,ხმის გაგონება, თუნდაც ერთხელ წელიწადში,რომ უფრო კარგად  შევიგრძნო  როგორი გახდა ჩემი მიშიკო. მე ხომ თითეულ მათგანში  მიშოს ვხედავ.    მათთან ერთად იზრდება {სამწუხაროდ მხოლოდ წარმოსახვაში}, ჩემი მარად 18 წლის შვილი.  მიყვარხართ

Johnny Cash - 'Hurt"

უყვარდა ეს სიმღერა, თვითონაც ხშირად მღეროდა ხოლმე. ინგლისურად ბევრს ვერაფერს ვგებულობდი და მაინცდამაინც ვერც ვხვდებოდი რა მოსწონდა ამ სიმღერაში.და გიტარაზეც რომ უკრავდა მელოდიას, თურმე ამ სიმღერის ყოფილა.  ტელეფონში ჯონი ქეშის  ეს კლიპი და კიდევ მისი შესრულებით ბევრი სიმღერა ვნახე.  

ინტერნეტში  ამ სიმღერის ტექსტი მოვიძიე.აი ისიც..."Hurt"
(originally by Nine Inch Nails)

I hurt myself today 
To see if I still feel 
I focus on the pain 
The only thing that's real 
The needle tears a hole
The old familiar sting 
Try to kill it all away 
But I remember everything 

[Chorus:]
What have I become 
My sweetest friend 
Everyone I know goes away 
In the end 
And you could have it all 
My empire of dirt 
I will let you down 
I will make you hurt 

I wear this crown of thorns 
Upon my liar's chair 
Full of broken thoughts 
I cannot repair 
Beneath the stains of time 
The feelings disappear 
You are someone else 
I am still right here 

[Chorus:]
What have I become 
My sweetest friend 
Everyone I know goes away 
In the end 
And you could have it all 
My empire of dirt 
I will let you down 
I will make you hurt 

If I could start again 
A million miles away 
I would keep myself 
I would find a way 

Led Zeppelin - Babe I'm Gonna Leave You lyrics

აი ესეც....

Led Zeppelin-Stairway to Heaven

პირველი ეს მუსიკა იყო, მიშომ გიტარაზე რომ ააწყო.   არ უყვარდა   მეცადინეობისას    ვინმე რომ უსმენდა. ძალიან ახლობლებმაც კი არ იცოდნენ მიშო რომ უკრავდა.იტყოდა ხოლმე- აი, მართლა კარგად რომ ვისწავლი დაკვრას,  ყველას სიურპრიზს მოვუწყობო. რამდენჯერმე მარიმ სცადა ჩაწერა ტელეფონით და არ დაანება, ლამის დაუმტვრია ტელეფონი. ერთი ჩანაწერი მაინც შემოგვრჩა, შეუმჩნევლად ჩართო მარიმ ტელეფონი და ჩაწერა, მაგრამ ეს  მაშინდელია, როცა  ჯერ კიდევ ვერ უკრავდა კარგად... ჩვენთვის ეს ჩანაწერი ყველაზე  ძვირფასი , საუკეთესო და მაგარია   მათ შორის, ვისაც კი  ოდესმე შეუსრულებია გიტარაზე ეს მელოდია...

Debussy - Van Cliburn - Clair de lune

 

 

   ხშირად, როცა კომპიუტერთან იჯდა, ეს მუსიკა ქონდა ჩართული. ნაცნობი მელოდია იყო, მაგრამ არ დავინტერესებულვარ კომპოზიტორით. რამდენჯერმე მობილურითაც შევნიშნე უსმენდა. ერთ დღეს კი( დაახლოებით 1თვით ადრე, ვიდრე დაგვტოვებდა) შემოდის ეზოში და ქსეროქსის ფურცლები უჭირავს. მეკითხება:-"დე, იცი რამე კლოდ დებიუსის შესახე? "-ვიცოდი, რომ იყო ფრანგი კომპოზიტორი და მეტი არაფერი. ასეც ვუთხარი.  მაჩვენებს ნოტებს-" იცი, რა ლამაზი ნაწარმოებია, ირმასთვის ამოვიღე ინტერნეტიდან ,როცა დრო ექნება მინდა, რომ  დაამუშაოს".   ვერ მოისმინა ირმას შესრულებული ეს ნაწარმოები წასვლამდე....  რამდენჯერმე გადმოიღო ნოტები ირმამ ,მაგრამ ვერ შეძლო. პირობას მაძლევს , 16 აპრილს, მიშოს დაბადები 20 წლისთავზე  გაუგზავნის ამ მელოდიას.....

მე შემიძლია , მე მზად ვარ ამისთვის!

ბევრი აზრი მიტრიალებს თავში, მაგრამ როგორც კი ფურცელზე გადმოტანასთან მიდგება საქმე, ცოტა უფრო მიჭირს. ვფიქრობ ეს ჩემი უარყოფითი მხარეა,თუმცა გამოსწორებადი. ჩემი აზრით ბევრად უფრო პრაქტიკული ადამიანი ვარ. წერას და ლაპარაკს მირჩევნია  საქმის კეთება. როგორც იტყვიან, "ასჯერ ნათქვამს ერთხელ ნანახი სჯობს." ვიმედოვნებ მომეცემა იმის საშუალება, რომ გაჩვენოთ.
   გულწრფელად ვწუხვარ , როცა, სამწუხაროდ ბევრისთვის,  სამშობლო სუფრასთან იწყება და მთავრდება. "რაც კარგები ვართ,ქართველები ვართ",იმეორებენ  ამაყად  და დარწმუნებული ვარ , მათ შორის  არცერთს  არ ესმის რას ნიშნავს, იყო ქართველი.   გიყვარდეს და აფასებდე  შენს კულტურას , ენას , ისტორიას ეს ნიშნავს იმას, რომ ასეთივე პატივისცემით მოეპყრა  სხვისას. ჩემი სამშობლო იტორიულად ამ ღირებულებების მატარებელია. ჩემი აზრით  ძნელად მოიძებნება ქვეყანა, სიდიდით ასე მცირე, სადაც ამდენი ეროვნების, აღმსარებლობისა და კულტურის ხალხები  საუკუნეების განმავლობაში ერთად ცხოვრობდნენ და დღემდე არავის ახსოვდეს არცერთი ამ ნიშით ადამიანების შევიწროვება.  კარგია როცა ამაყობ შენი ქვეყნის წარსულით,მაგრამ როცა ხარ ასეთი ქვეყნის შვილი , მხოლოდ სიამაყე არ კმარა. იყო ქართველი, ეს დიდი პასუხისმგებლობაა იმ წარსულის წინაშე, რომლითაც ამაყობ.  "აწმყო,  შობილი წარსულისაგან , არის მშობელი მომავლისა".  დღეს  თითოეული ჩვენთაგანია პასუხისმგებელი  აწმყოზე, რომ მომავალმა თაობებმაც ასევე იამაყონ დღევანდელი საქართველოთი.    ოჯახს განსაკუთრებული როლი ენიჭება  ადამიანის,როგორც პიროვნების  ჩამოყალიბებაში.ჯანსაღი ოჯახი  არის გარანტი ჯანსაღი პიროვნებისა.ჩემი აზრით ოჯახი ეს პატარა სახელმწიფოა, თავისი ყველა ატრიბუტით და რაც უფრო თავისუფალია, რაც უფრო დემოკრატიულია, რაც უფრო  შრომისმოყვარე და  შემწყნარებელია, მით მეტია შანსი მასში ჯანსაღი   პიროვნების აღზრდის და ჩამოყალიბების ,ხოლო ჯანსაღი პიროვნება თავისთავად ჯანსაღი სახელმწიფოს გარანტია. საბოლოო ჯამში ეს ერთი რგოლია და რაც მყარი და ძლიერი იქნება ეს რგოლი,   მით უფრო გაუჭირდება  ავის მოსურნეს მისი ერთიანობის დარღვევა.      ჩემი აზრით, ადამიანი რამდენ პროგრამასა და პროექტშიც არ უნდა იღებდეს მონაწილეობას ,რამდენ საინტერესო ლექციასაც არ უნდა უსმენდეს, ვერაფრით შეძლებს მის გამოყენებას და განხორციელებას, თუ მასში შინაგანად არ არის ეს ჩდებული. ვგრძნობ ჩემში არის პოტენციური შესაძლებლობები და რამდენად ამბიციურიც არ უნდა მოგეჩვენოთ ჩემი ეს სიტყვები: --მე შემიძლია, მე მზად ვარ ამისთვის...




მიხეილ დვალიშვილი.
 14 დეკემბერი. 2008 წელი

ავტოპორტრეტი

                                                   ძვირფასო მომავალო მასპინძელო


მე ვღებულობ მონაწილეობას  "In the Global Undergraduate Exchange program" და ვფიქრობ ერთი წლის განმავლობაში მომიწევს თქვენთან ერთად ცხოვრება. მინდა ცოტა რამ გიამბოთ ჩემს შესახებ. მე მიხეილ დვალიშვილი ვარ ,18 წლის სტუდენტი საქართველოდან, ვცხოვრობ ქალაქ რუსთავში ჩემს ოჯახთან ერთად.  ჩემი ქალაქი  სიდიდით  მეორეა საქართველოში მისი დედაქალაქის  თბილისის შემდეგ. ეს ორი ქალაქი ძალიან ახლოსაა ერთმანეთთან და უნივერსიტეტში ჩემი ქალაქიდან დავდივარ, რის გამოც დილით ძალზედ ადრე მიწევს ადგომა, რაც ყოველთვის არ არის ადვილი.    მყავს  მშობლები და სამი და. დედაჩემი პროფესიით პედაგოგია ,თუმცა  არ მუშაობს, დიასახლისია. მამა 28 წლის განმავლობაში იყო შსს  თანამშრომელი,ახლა კი დამსახურებულ  პენსიაზე იმყოფება. ჩემი უფროსი და ირმა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო უნივერსიტეტის  მე-4 კურსის სტუდენტია.   დარწმუნებული ვარ მომავალში ერთ-ერთი საუკეთესო ექიმი იქნება,. რადგან უყვარს თავისი პროფესია და შრომობს წარმატების მისაღწევად. მე ვფიქრობ ეს ორი რამ აუცილებელია  მიზნის მისაღწევად. ჩემი დები   ზიკა და მარი,  ტყუპები არიან, თუმცა გარეგნულად საგრძნობლად განსხვავდებიან.  ზიკა საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის ,ხოლო მარი დეკორატიული მებაღეობის ინსტიტუტის სტუდენტები არიან. შემიძლია ვთქვა, რომ მაქვს სიამაყის საფუძველი ჩემი ოჯახის გამო.   ძალიან მიყვარს და ვამაყობ ჩემი ოჯახით.    ვფიქრობ არც მე ვაკლებ  ოჯახს სიამაყის საფუძველს...   პირველივე  წელს ჩავირიცხე მაღალი ქულებით თბილისის  სახელმწიფო უნივერსიტეტში. ვთვლი ,რომ ვარ მიზანდასახული და ამასთან შრომისმოყვარე.  გვაქვს მცირე საოჯახო ბიზნესი, საამქრო,სადაც  ავტომობილების საბურავების შეკეთება ხდება. თავისუფალ დროს ვმუშაობ და საკმაოდ წარმატებულადაც, ვარ ხელმარჯვე,რადგან მყავს მუდმივი კლიენტები, რომლებიც მხოლოდ ჩემს ცვლაში მოდიან.    დასახულ მიზანს  ყოველთვის ვაღწევ შრომით. ამის ერთ-ერთი მაგალითია ჩემი და გიტერის ურთიერთობა. არანაირი მუსიკალური განათლება არ მიმიღია,არც სმენით გამოვირჩევი. სახლში მამაჩემის   გიტარაზე  ვცდილობდი მელოდიის აწყობას და საბოლოოდ,  დიდი შრომის შემდეგ მივიღე შედეგი. ახლა შემიძლია ვთქვა , რომ არც თუ ისე ცუდად ვუკრავ თვითნასწავლის თაობაზე. ძალიან მიყვარს 70-იანი წლების და ცოტა გვიანდელი მუსიკა. ვფიქრობ ამ პერიოდში ნამდვილი შედევრები იქმნებოდა. საკმაოდ ვარ როკით გატაცებული და ამ მუსიკის დიდი კოლექციაც მაქვს. ჩემთვის როკი არა მარტო მუსიკაა. (შეიძლება ეს თქვენთვის  ცოტა უცნაურიც იყოს ) ეს იყო მუსიკა ,რომელმაც ბარიერები გაარღვია და ხალხს თავისუფლებისკენ უბიძგა, თუმცა  ჩემს  ქვეყანაში ეს  მუსიკოსები ანარქისტებად იყვნენ ცნობილნი, რადგან იმ პერიოდში საქართველო საბჭოთა ქვეყნის ნაწილი იყო და ამასთან, როგორც ბევრი სხვა დასავლური ღირებულება, ეს მუსიკაც იკრძალებოდა. ყველაფრის მიუხედავად მამაჩემმა შეძლო და დააგროვა ბევრი ფირფიტა, რომლითაც მე ვამაყობ..
  ასევე  ვამაყობ ჩემი სკოლით , რომელშიც 11 წლის განმავლობაში ვსწავლობდი. ეს არის პირველი დამოუკიდებელი სკოლა დამოუკიდებელ საქართველოში. ჩემი, როგორც პიროვნების ჩამოყალიბებაში  დიდი წვლილი, სწორედ ამ სკოლის და მისი პედაგოგებისაა.მიმაჩნია რომ ამ სკოლამ შემძინა საკმაოდ  კარგი თვისებები. ის რომ ძალიან მიყვარს ჩემი ქვეყანა,მოგზაურობა ეს უპირველესად ჩემი სკოლის დირექტორის  ვახო აბაიშვილის დამსახურებაა. მყავს უახლოესი მეგობრები, რომლებიც ძალიან მიყვარს.
       დადგა დრო ჩემს უარყოფით მხარეებზე ვისაუბრო... ვერ ვიტან როცა ვინმე, თუნდაც მშობელი მესაუბრება დამრიგებლური და ჭკუის სასწავლებელი ტონით. ამ დროს ვხდები საშინლად გაუწონასწორებელი. ვარ  (როგორც მშობლები მეუბნებიან ) ზედმეტად ამბიციური.  და კიდევ, ეს მათ გასაგონად, ვისაც ოთახში ჩემთან ერთად მოუწევს ცხოვრება-მაქვს სუნის გამძაფრებული შეგრძნება, ადვილად შევიგრძნობ სვისთვის შეუგრძნობელ სუნს და ამის გამო  საშინლად მეცვლება ხასიათი.    დედაჩემს  ვთხოვ  ჩემი უარყოფითი მხარეები შემახსენოს.    ის კი დუმს, უჭირს გახსენება . ო, რა თვალთმაქცობაა.ამ სიტუაციას გამოვიყენებ ჩემს სასარგებლოდ და სხვა დროს, როცა დედაჩემი მისაყვედურებს  ჩემი საქციელის გამო,  ამას აუცილებლად გავახსენებ. საოცარია,ლამის დამაჯერონ, რომ  უნაკლო ვარ, მაგრამ არა, ვეცდები  მე მაინც არ დავინდო ჩემი თავი... ვარ სასტიკი ჯიუტი.მიჭირს ხოლმე დავთმო პოზიციები, მაშინაც კი , როცა მივხვდები, რომ არ ვარ მართალი.
 დანარჩენს, უფრო დაწვრილებით მომავალში გიამბობოთ, რა თქმა უნდა, თუ კი ამის საშუალება მომეცემა.


მიხეილ დვალიშვილი.
20 ნოემბერი. 2008 წელი

ბავშვობიდან მახსოვს მშობლების მონათხრობი, თუ რა წარმოდგენა  ჰქონდათ მათ თავიანთ ახალგაზრდობაში ამერიკის შესახებ .კარგად მოგეხსენებათ მე-20 საუკუნეში საქართველო იძულებით იყო ჩართული საბჭოთა ცხოვრებაში. იმ პერიოდში აქტიურად მუშაობდა საბჭოთა პროპაგანდა და მისი მეშვეობით ყველა  ამ ქვეყანაში მცხოვრებთ, მათ შორის ჩემს მშობლებსაც,( რაც  მაინც და მაინც არ მომწონს ), არასწორი შეხედულება ჰქონდათ ამერიკაზე და ზოგადად  დასავლეთზე. 

ადამიანის მისია...

წუთისოფელი ადამიანის მიწიერი ცხოვრებაა, დროებითი საცხოვრისია, გზააა დამიანის მარადიულ სამყოფელამდე. რაც არ უნდა ხანგრძლივი იყოს ადამიანის ცხოვრება, იგი "ჩიტივით გაგვიფრინდება". ქრისტიანული თვალსაზრისით წუთისოფელი,  ადამიანის სამზადისია მარადისობაში დასამკვიდრებლად.   აგორებულ ქვას გავს წუთისოფელი. იგი აგორებულ ქვასავით მძიმეა. მიგორავს ქვა, მაგრამ არ იცის გზად რა ელის, უფსკრულში ჩავარდნა თუ კარგ ადგილას შეჩერება. ასევეა ადამიანის ამქვეყნიური ცხოვრებაც. წუთისოფლად მოსულ ადამიანს ორი გზის გავლა უწევს: ამქვეყნიური, სადაც ადამიანი თავად ირჩევს, თუ როგორ იცხოვროს და იმქვეყნიური, სადაც ადამიანი თავისი ამქვეყნიური ცხოვრების შედეგად წარსდგება.

ღმერთმა წუთისოფელი სიყვარულით, სიკეთით შექმნა და ამ ქვეყნად მოვლენილებმა ამ გზით უნდა ვიცხოვროთ. თუმცა ყოველთვის არ დადის ადამიანი ამ გზით, ცოდვას ცოდვაზე ამატებს და სულ უფრო ბინდდება წუთისოფელი. "ბინდისფერია სოფელი".. სიკვდილი, ანუ გარდაცვალება, ეს არის ადამიანის იმქვეყნად გადასვლა, სადაც იგი სამუდამო სასუფეველს იმკვიდრებს. სიკვდილი იმიტომ არსებობს, რომ მოჩვენებით სამყაროს , ადამიანის ცოდვებს და ბოროტებას მოუღოს ბოლო. წუთისოფლად იგი ტოვებს სხეულს, ხოლო ზეცაში მიდის სული.   რაც უფრო თავისუფალია სული ცოდვებისაგან, მით უფრო მსუბუქია იგი და ახლოა ღმერთთან. ყველამ უნდა იცოდეს წუთისოფლის არსი. ადრე თუ გვიან ყველას მოუწევს ამქვეყნიურ ცხოვრებასთან გამომშვიდობება. ერთადერთი სწორი გზა არის სიყვარულის გზა, ღვთის გზა, ყველა სიკეთის საწყისის გზა, რათა ამ სიკეთემ გაგვინათოს ჩვენი მეორე გარდაუვალი გზა სამუდამო სასუფევლისკენ...

მიხეილ დვალიშვილი. მე7- კლასი.

2004 წელი.