სამი დღეა ვუყურებ ამ ვიდეოს, არ ვიცი მერამდენედ. პირველივე წუთიდან ვახოს შეძახილია მიშოს მისამართით. საფრთხე დაინახა მანქანა არ დატაკებოდა მიშოს. მერე, თავზე ჭრილობას უმუშავებენ მიშოს და ცხვირზე სანტავიკდადებულს ვხედავ. სახლში რომ დაბრუნდა, ქვა მომხვდა ცხვირზეო, არაფერიაო. თავი არ უჩვენებია და მეტი არაფერი უთქვამს. მეორე დღეს ვახო მოვიდა სახლში, მიშო მოიკითხა როგორ არისო. გამიკვირდა, თუ ასე უმნიშვნელოდ იტკინა, ვახო რატომ ნერვიულობს-თქო და მაშინ მითხრა: ქვა რომ მომხვდა ცხვირზე, გონება დავკარგე წამიერად, წავიქეცი და თავი ქვაზე დავარტყიო. მეტს ვერაფერზე ვფიქრობ. 😢 რატომ იყო ეს ადგილები ჩემი შვილისთვის საბედისწერო. სამი წლის შემდეგ, მეორედ რომ მოუწია წასვლა, უხასიათოდ წავიდა, არ უნდოდა წასვლა. უკან თავისით ვეღარ დამიბრუნდა. 😢არ ვიცი, რა მანძილი იყო სამანქანო გზამდე, ხელით ატარეს სანდრომ და ორმა მეგობარმა. მაპატიე, ღმერთო!!! რატომ გამიმეტე ამ ჯოჯოხეთისთვის. 😢
No comments:
Post a Comment