”მარადისობა დროის მიღმა კი არაა, მის შუაგულშია, მარადისობა მთლიანად დროშია, დროის ყოველ წამშია გაბნეული”.(მიგელ დე უნამუნო)

ეს სურათები ზუსტად 2 წლის წინ, 2009 წლის 1იანვრის ღამისაა. ის ახალი წელი განსხვავებული
იყო ჩვენს ოჯახში ბევრი რამით. პირველი ის, რომ ნაძვის ხის დადგმა, რატომღაც, არა ჩვეულ ადგილას სასტუმრო ოთახში, არამედ  სახლის მარცხენა შესასვლელში გადავწყვიტეთ,  ახალი წლის შესახვედრად   ყველანი  მამაპაპური მრგვალი მაგიდის გარშემო  ვიკრიბებოდით. ამ ახალი  წლის  შეხვედრა კი დაბლა, სასადილო ოთახში გადავწყვიტეთ.  სანდრო  ჩვენთან შეხვდა ახალ წელს .     გოგოები   1    საათისთვის    მეგობრებთან     ერთად
რესტორანში  წავიდნენ.  შენ და სანდრომ მოგვიანებით გააკითხეთ გოგონებს. ეს სურათებიც  მაშინდელი გადაღებულია.   საოცარო ღიმილი გაქვს სახეზე. თვალები? შენი მეტყველი თვალები.  ვინც კარგად გიცნობს,  უსიტყვოდაც მიხვდება   ამ დროს  განსაკუთრებით  სხვანაირ  ხასიათზე რომ ხარ, აი ისეთზე,  კლასის ბანკეტზე რომ იყავი ბედნიერი უახლოეს ადამიანებთან ერთად. დილის  7საათზე რომ შემოხვედი  გაოფლილი და გაღიმებული,   მაშინ გითხარი-ფხიზელი ხარ შვილო?  იმდენად  უჩვეულოდ კარგ განწყობაზე იყავი.  იმდენი ვიცეკვე   გამოვფხიზლდიო-მითხარი.  
  უკვე მესამე ახალ წელს ვხვდებით   სხვანაირები,  მაგრამ არა შენს გარეშე.  უფრო მეტად ხარ თითოეულ ჩვენგანში, ვიდრე  იყავი.   მერე რა,რომ ცრემლები გვახრჩობს, მონატრების, ფიზიკური სიშორის.   უკვე მეორე ახალი წელი შენთან და შენს გარეშე......... როდემდე მომიწევს ასე თვლა?                     არმინდაააააააააააააააა